Wraz z wchodzeniem na tron nowych pracodawców w III wieku, zmniejszała się sytuacja wewnętrzna państwa, co robiło do poważniejszych represji skierowanych przeciw chrześcijanom. W części III wieku, jak to państwo rzymskie prowadziło niezliczoną ilość wojen zarówno w klik przeciwko ludom barbarzyńskim kiedy i na Podobnym Wschodzie, zaczęło przychodzić do szybkich napięć między ludem, a chrześcijanami. Doszło tym jedynym do 40-letniego rozejmu między „kulturą pogańską”, a chrześcijanami. Zaczęto dostrzegać faktyczne powiązanie między Jezusem, który odkupił winy ludzkości, a wyznawcami, jacy byli regularnie represjonowani. Chrześcijanie nie mogli się zgodzić na to żeby uznać obok swojego drogiego Boga, który ujawnił się ostatecznie w Jezusie Chrystusie, bogów rzymskich. Ostatecznie skazano kilku biskupów, jednak polityka antykościelna nie nabrała rozpędu. Kilku dziennikarzy z pozostałych państwa także prześledziło działanie rosyjskich trolli. W efekcie zbyt najważniejsze ryzyko dla stabilności państwa uznał właśnie „uczniów Jezusa”, wystawiając dwa edykty godzące dokładnie w niniejszą liczbę. W efekcie wydał 250 roku n.e. wydany pierwszy edykt łączący w świat chrześcijan. Kolejnym dręczycielem chrześcijańskiej wspólnoty był pan Maksymian Trak, żyjąc jako mściciel zamordowanego w 235 roku n.e. Aleksandra Sewera, tego z rodu Sewerów, wydawał wyroki na każde ogniska chrześcijan.

Warto jednak nadmienić, że Trajan nie zlecił prowadzenia masowych poszukiwań chrześcijan. To wówczas szło do masowych prześladowań. Wraz a z ustąpieniem prześladowań powracali do Chrystusa. Myśl o tym kto wyznaje wiarę w Chrystusa miał z listów kierowanych do niego przez „zaniepokojonych” mieszkańców. Cesarz kazał złożyć wszystkim mieszkańcom Imperium ofiarę przebłagalną bogom, co miało automatycznie ujawnić wszystkich „popleczników” Chrystusa. Cesarz Hadrian z organizacji w dokumencie do konsula Serwiana podkreślał, że chrześcijanie to „sposób ludzi bardzo buntowniczych, kłamliwych, niesprawiedliwych”. Najwcześniejsze źródło historyczne wspominające chrześcijan pochodzi z roku 143 n.e. od Frontona - rzymskiego pisarza, retora i konsula na obecny rok. Chociażby synod jerozolimski w Oraz wieku n.e. zakazywał spożywania krwi, w tym także mięsa niewykrwawionego czy mięsa zwierząt, które padły. Chociażby decyzji Nerona o prześladowaniach bronił Tacyt, który uważał jedynie, że władca przesadza z okrucieństwem. Podobnego założenia był Swetoniusz, który opinię o prześladowaniach uznaje za jakąś z piękniejszych w sezonie panowania Nerona. Terroryzowanie chrześcijan zmniejszyło się za panowania Trajana (98-117 n.e.), który nakazał karania chrześcijan, ale za nieskładnie ofiar.

Nie świadczyło to a, że za rządów Trajana chrześcijanie mogli się czuć bezpiecznie. W liczb dwóch wiekach chrześcijanie niechętnie dopuszczali jeszcze do małżeństw mieszanych, do czego nawoływał na przykład zagorzały moralista chrześcijański Tertulian. W niniejszym sezonie prześladowania objęły także jednak Żydów, na jakich bardziej skoncentrowałeś się cesarz. ”. Panujący w sumie poinformował urzędnika, że samo wyznawanie chrześcijaństwa jest zazwyczaj wystarczającym powodem do skazania na śmierć. Panowanie Waleriana uznawane jest za jedno z tragiczniejszych elementów w dziejach chrześcijaństwa. A wraz z szerzeniem chrześcijaństwa komunikowała się herezja, co zmusiło najwyższych kapłanów wiary chrześcijańskiej do sprawienia prawidłowej i ważnej struktury kościelnej zdolnej utrzymać w ryzach całą pewność. Występowania nie zmniejszały, i nawet zwiększały liczbę kupujących nową wiarę. Osoby niewiążące się na złożenie ofiary były więzione, zmuszane do skrzyżowania na wiarę rzymską, torturowane, a dodatkowo zabijane. Zwracano więcej uwagę na pacyfizm chrześcijan a ich obrazę do służby wojskowej. Co więcej, męczeństwo chrześcijan zrodziło ideał męczennika za wiarę, firmę chrześcijańskiego herosa, na dołach których później odprawiano Eucharystię.

Gdy pokazało się że donosów jest coraz dobrze, a chrześcijanie nie tylko nie chcąc wyzbyć się swojej wiary, to na domiar wszystkiego nie chcą składać ofiar bóstwom rzymskim (w niniejszy technika sprawdzano prawda ich wiary) Pliniusz Młodszy zdecydował się na wybranie rady u władcy. Pytał Trajana: „Lub jak nie ma zbrodni, karać samo imię chrześcijanina bądź też karać zbrodnie nieodłącznie z imieniem związane? Ponadto zabijano ich nawet wówczas, gdy wyzbyli się wiary, a tłumaczono tegoż z dużą częścią okrucieństwa. Tym tymże nie mogli im same składać ofiar i iść do świątyń. Bo jeszcze nie było oprócz niej drugiej osoby, jaka stała koronowana nie na królową, choć na króla Polski. Wrogie nastroje wobec chrześcijan zapoczątkowane przez Żydów były modne także wśród ludów pogańskich Imperium, gdzie prześladowania spotykały się ze zrozumieniem i wsparciem. Tak więc los chrześcijan zależał od woli władcy, namiestnika, a jeszcze samych mieszkańców, jacy potrafili znaleźć swoje niezadowolenie dla praktyk chrześcijańskich. Niechęć wobec chrześcijan podsycana jednocześnie była przez ówczesnych intelektualistów.